Сер сөйләү, аны саклау

Каты серле булу, үзеңә үзең ышану

* Авызың тулы кара кан булса да, кеше алдында төкермә!

* Акылсыз авызны ачарга ачкыч кирәкми.

* Ачма. серең дустыңа,
Дустыңның да дусты бар,
Ул да сөйләр дустына.

* Бака да бакылдамый торсам, ярылам, дигән.

* Башым ярылса, бүрек эчендә,
Кулым сынса, җиң эчендә!

* Әйтмәгәнне кем белә?
Ачмаганны кем күрә?

* Ачмыйм, кем күрсен, сөйләмим, кем белсен?

* Ачмасаң күренми, сөйләмәсәң беленми.

* Ике арадагы сер икенең бере үлсә генә ачыла.

* Иләктә су тормый,
Ахмакта сүз тормый.

* Ишеткәнең ишеткән урында калсын.

* Кан коссаң да сереңне белгертмә!

* Салган шикәр күренми,
Эчтән тынган беленми.

* Сер дусты күп булыр,
Сер тотканы дус булыр.

* Сереңне бер генә кешегә сөйлә,
Киңәшеңне мең кешегә сөйлә.

* Сыртың сынса да, сереңне бирмә!

* Урам сүзсез булмас,
Урман колаксыз булмас.

* Утыз тештән чыккан утыз илгә җәелә.

* Урман — авыз, кыр — колак, күл — күз.

* Урманда да сукмак бар,
Агачта да колак бар.

* Үз-үзеңне сынатма!

* Үлә торсаң да үрә тор!

* Эчеңдә ут кайнаса да, борыныңнан төтен чыгарма!

* Ятларга сереңне белдермә!

* Яумасаң да күкрә!